ملکه ویکتوریا

ملکه ویکتوریا نوشته الیزابت لانفورد
ترجمه ذبیح الله منصوری انتشارات زرین چاپ سوم ۱۳۶۷ جلد گالینگور کاغذ سفید تعداد صفحه ۸۳۲ سایز کتاب وزیری

ویکتوریا ملکه پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند از 20 ژوئن 1837 تا زمان مرگش در سال 1901 بود. که به دوران ویکتوریا معروف بود، سلطنت او 63 سال و هفت ماه طولانی‌تر بود. بیش از هر پادشاه قبلی بریتانیا، رکوردی که تا 9 سپتامبر 2015 پابرجا بود، زمانی که این رکورد توسط نوه‌ی وی، الیزابت دوم شکسته شد. این دوره تغییرات صنعتی، سیاسی، علمی و نظامی در بریتانیا بود و با گسترش بزرگ امپراتوری بریتانیا مشخص شد. در سال 1876، پارلمان بریتانیا به او عنوان اضافی ملکه هند را داد.

ویکتوریا دختر پرنس ادوارد، دوک کنت و استراثارن (چهارمین پسر پادشاه جورج سوم) و شاهزاده ویکتوریا از ساکس کوبورگ-سالفلد بود. پس از مرگ پدر و پدربزرگش در سال 1820، او تحت نظارت دقیق مادرش و ناظر او، جان کنروی، بزرگ شد. او تاج و تخت را در سن 18 سالگی پس از مرگ سه برادر بزرگ پدرش بدون باقی ماندن مشکل قانونی به ارث برد. اگرچه ویکتوریا یک پادشاه مشروطه بود، اما به طور خصوصی سعی کرد بر سیاست های دولت و انتصابات وزیران تأثیر بگذارد. به طور عمومی، او به یک نماد ملی تبدیل شد که با معیارهای سختگیرانه اخلاق شخصی شناخته می شد.

ویکتوریا در سال 1840 با پسر عموی اول خود، شاهزاده آلبرت ساکس کوبورگ و گوتا ازدواج کرد. فرزندان آنها در خانواده های سلطنتی و اشرافی در سرتاسر قاره ازدواج کردند که باعث شد ویکتوریا به "مادربزرگ اروپا" معروف شود..